مگنترا

روزانه یک ساشه بعد از وعده غذایی و یا طبق دستور پزشک مصرف گردد.
محتویات ساشه را به طور کامل روی زبان ریخته و اجازه دهید در بزاق دهانتان حل شود، سپس آن را ببلعید.

موارد احتیاط و هشدار: - در صورت ابتلا به نارسایی کلیوی و بیماری های کلیوی و یا منع مصرف منیزیم در رژیم غذایی، قبل از مصرف با پزشک خود مشورت نمایید. - مصرف مقادیر بالاتر از حد مجاز روزانه منیزیم باید حتما با تجویز پزشک انجام شود. - در صورت مصرف همزمان با سایر فراورده ها یا داروهای دیگر قبل از مصرف با پزشک یا داروساز مشورت نمایید. - بیماران مبتلا به بیماری عصبی عضلانی مانند میاستنی گراویس در صورت تجویز منیزیم باید به دقت تحت نظر باشند.

عوارض جانبی: - به صورت کلی در دوز توصیه شده به خوبی تحمل می‌شود. عوارض شایع ناراحتی دستگاه گوارش، تهوع، استفراغ و اسهال می‌باشد. - مصرف بیش از حد می تواند باعث علائم هیپرمنیزیمی شامل افت فشارخون، خواب آلودگی، گیجی، افت رفلکس تاندونی، ضعف عضلانی، دپرسیون تنفسی و آریتمی قلبی شود.

تداخلات دارویی: - در صورت مصرف همزمان مگنترا با آنتی بیوتیک های کینولون (سیپروفلوکساسین، لووفلوکساسین، افلوکساسین)، آنتی بیوتیک های تتراساکلین (داکسی سایکلین، مینوسایکلین) یا بیس فسفونات ها (آلندرونات، اتیدرونات) حداقل با 2 ساعت فاصله مصرف گردند. همچنین در صورت مصرف دیورتیک های نگه دارنده پتاسیم مانند آمیلوراید و اسپیرنولاکتون و آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی (جنتامایسین، استرپتومایسین، آمیکاسین) مسدودکننده های کانال کلسیم (نیفدیپین، آملودیپین)، قبل از مصرف این فرآورده با پزشک یا داروساز خود مشورت کنید.

بارداری و شیردهی: - مصرف دوزهای کم تر از 35۰ میلی‌گرم در روز در خانم های باردار و شیرده ایمن است.

این فراورده مکمل است و جهت تشخیص، پیشگیری و یا درمان نمی باشد.

در جای خشک، در دمای زیر 25 درجه سانتی گراد و دور از دسترس کودکان نگهداری شود.

اثرات درمانی و فارماکولوژی:
یکی از املاح معدنی ضروری بدن منیزیم است که به عنوان کوفاکتور در بیش از 3۰۰ سیستم آنزیمی دخالت دارد و برای تشکیل cAMP (آدنوزین مونو فسفات حلقوی)، نقل و انتقالات یون‌های کلسیم و منیزیم در غشاهای سلولی، هدایت پیام عصبی در محل اتصال عصب و عضله، عملکرد مناسب عضلات (انقباض عضلانی)، متابولیسم کربوهیدرات‌، پروتئین‌ و چربی‌ها، تشکیل بافت و تکامل، نگهداری استخوان و دندان‌ها مورد نیاز است. منیزیم واکنش‌های بیوشیمیایی گوناگون در بدن شامل سنتز پروتئین، عملکرد عصب و ماهیچه، کنترل قندخون و فشار خون را کنترل می‌کند.
منیزیم اثرات مهار کننده بر اعصاب و عضلات صاف دارد که منجر به اثرات ضد دردی می‌گردد و باعث کاهش علائم مرتبط با سردردهای میگرنی، دردهای پس از جراحی، دردهای نوروپاتیک (درد ناشی از آسیب عصب)، سندروم نادر اریتروملالژی (اختلال در عروق محیطی که باعث سوزش، درد و قرمزی بیشتر پا می‌شود)، پدیده رینود (گرفتگی سرخرگ‌های کوچک اندام انتهایی که باعث کاهش جریان خون به دست و پا شده در نتیجه سردی، بی‌حسی، سفید یا کبود شدن انگشتان ایجاد می‌گردد) و سایر اختلالات عروقی و سندروم های درد می‌شود.

ترکیبات به ازاي يک ساشه

* مقدار به کار رفته از طرف شرکت سازنده مشخص نشده است